سیستمهای تلفن VoIP یا Voice over Internet Protocol یک تلفن سختافزاری یا نرمافزاری است که برای استفاده از فناوری صوتی بر روی پروتکل اینترنت (VoIP) طراحی شده است تا تماسهای تلفنی را از طریق شبکه IP ارسال و دریافت کند. این تلفن صداهای تلفنی آنالوگ را به فرمت دیجیتال تبدیل کرده و قادر است سیگنالهای تلفنی دیجیتال ورودی را از اینترنت به صدای استاندارد تلفن تبدیل کند.
تلفنهای VoIP، همچنین به عنوان تلفنهای IP شناخته میشوند و ویژگیها و قابلیتهایی را دارند که در تلفنهای آنالوگ سنتی یافت نمیشود. همچنین نیازهای عملکردی بیشتری دارند زیرا تماسهای تلفنی از طریق اینترنت و نه شبکه تلفنی عمومی سوئیچ شده (PSTN) انجام میشود.
تلفنهای VoIP صداهای تماس را به سیگنالهای دیجیتال تبدیل میکنند که از طریق شبکههای IP مانند اینترنت انتقال مییابند. تلفنهای VoIP میتوانند از طریق تلفنهای فیزیکی که از فناوری VoIP استفاده میکنند یا به عنوان نرمافزار تلفن مجازی نصب شده بر روی رایانه یا دستگاه همراه کار کنند.
برای کارکردن تلفنهای VoIP، چندین مؤلفه شبکه مورد نیاز است. تلفنها از طریق پروتکل پیکربندی پویا میزبان (DHCP) آدرس IP اختصاص مییابند که به طور خودکار شبکه و پارامترهای VoIP را پیکربندی میکند. یک سیستم نام دامنه (DNS) آدرسهای IP را پیگیری میکند تا امکان اتصال دستگاهها مانند تلفنهای IP به یکدیگر فراهم شود.
برای فراهم کردن ارتباطات صوتی بر روی اینترنت، تلفنهای VoIP نیاز به چندین پروتکل دارند.
انواع تلفنهای VoIP
دو نوع اصلی تلفن IP شامل تلفنهای سختافزاری و تلفنهای نرمافزاری هستند. بسیاری از ارائهدهندگان خدمات VoIP هر دو نوع را ارائه میدهند.
فیزیکیاً، تلفن VoIP سختافزاری شبیه تلفنهای سیمی یا بیسیم سنتی است. این تلفنها شامل ویژگیهای فیزیکی مانند اسپیکرفون یا میکروفن، صفحه لمسی و سختافزار نمایشگر برای نمایش ورودی کاربر و شماره تماس کننده هستند. تلفنهای VoIP همچنین امکان انتقال تماس، تماسهای چند نفره و پشتیبانی از حسابهای VoIP چندگانه را دارا میباشند. برخی از تلفنهای VoIP قادر به انتقال و دریافت دادههای تصویری در طول تماس هستند، بنابراین به عنوان تلفنهای ویدئویی شناخته میشوند.
تلفنهای IP نرمافزاری، که به عنوان نرمافزارهای تلفن مجازی نیز شناخته میشوند، نرمافزارهای مشتری تلفن مجازی هستند که بر روی رایانه یا دستگاه همراه کاربر نصب میشوند. رابط کاربری تلفن نرمافزاری اغلب شبیه یک دستگاه تلفن با صفحه لمسی و نمایشگر نمایش شماره تماس کننده است. استفاده از هدستی که به کامپیوتر یا دستگاه همراه متصل میشود، برای برقراری تماس توصیه میشود یا گاهی اوقات این امر الزامی است. کاربران همچنین میتوانند با استفاده از دستگاه خود تماس بگیرند اگر دارای میکروفون داخلی باشد.
مشتریان نرمافزاری قابلیتهای مشابه تلفنهای سختافزاری IP را ارائه میدهند، مانند صندوق پستی صوتی، کنفرانس تماس و انتقال تماس. برخی از مشتریان ممکن است قابلیتهای اضافی مانند کنفرانس تصویری و پیامرسانی فوری (IM) را نیز ارائه دهند.
تلفنهای آنالوگ سنتی نیز میتوانند با اتصال به یک آداپتور تلفن آنالوگ (ATA) به تلفنهای IP تبدراجع به تلفنهای IP صحبت کرد. با اتصال جک شبکه اترنت به ATA، تلفنهای آنالوگ به تلفنهای IP تبدیل میشوند. تلفنهای آنالوگ به اینترنت متصل میشوند و برای سیستم تلفنی به عنوان یک تلفن VoIP ظاهر میشوند.
ویژگیهای تلفن VoIP
ویژگی اصلی تلفن VoIP این است که امکان برقراری تماسهای صوتی از طریق اینترنت یا شبکههای IP را فراهم میکند. تلفنهای VoIP ممکن است شامل ویژگیها و قابلیتهای دیگری نیز باشند، مانند:
– تماس تصویری
– پیامرسانی فوری
– گفتگوی تیمی
– پیامک
– فکس آنلاین
– صندوق پستی با تبدیل گفتار به متن
– ثبت و ثبتسوابق تماسها
– ارتباط بلوتوث با دستگاههایی مانند هدست، هندزفری، بلندگوها و میکروفنها
-دسترسی آسان به تماسهای کنفرانسی
– اوتو اتندنت
– برنامههای موبایل و دسکتاپ
– قابلیت انتقال شماره تلفن همراه و محلی که به مشترک اجازه میدهد یک ارائهدهنده تلفن جدید را انتخاب کند بدون نیاز به شماره جدید
– مسیریابی تماس
– ضبط تماس
– آنالیز تماس
– یکپارچگی با مدیریت ارتباط با مشتری (CRM) و نرمافزارهای دیگر.
سیستمهای تلفن VoIP در مقایسه با سیستمهای تلفن سنتی، مانند خطوط زمینی و تلفنهای همراه، تفاوتهایی دارند زیرا بر اساس شبکههای IP وابسته به سیمکشی فیزیکی به شبکه PSTN یا شبکههای سلولی نیستند.
نسبت به سیستمهای تلفن خطوط زمینی که در مقیاس مشابه استقرار مییابند، سیستمهای تلفن VoIP هزینههای قابل توجهی کمتر دارند و قابلیتهای اضافی به جز تماس صوتی را شامل میشوند. با این حال، زیرا تلفنهای VoIP بر روی شبکههای IP مانند اینترنت تکیه میکنند، عملکرد آنها ممکن است به دلیل اتصالات ضعیف محدود شود.
سیستمهای تلفن VoIP نیز به طور قابل توجهی ارزانتر از سیستمهای تلفن همراهی هستند که در مقیاس مشابه استقرار مییابند. در حالی که تلفنهای همراه مدرن ممکن است بسیاری از ویژگیهای موجود در سیستمهای تلفن VoIP را داشته باشند، عموماً ویژگیهای متمرکز بر سازمانی مانند آنالیز، CRM و یکپارچگی با نرمافزارها را ندارند.
مزایای تلفنهای VoIP
تلفنهای VoIP برای سازمانها مزایای زیر را ارائه میدهند:
صرفهجویی در هزینه: سازمانها با تغییر به سرویسهای VoIP میتوانند هزینههای تماس را کاهش دهند. در حالی که تلفنهای آنالوگ سنتی ممکن است هزینه اولیه کمتری داشته باشند، اما هزینههای پشتیبانی، ارتقاء و یکپارچگی با برنامههای ارتباطی بیشتری دارند. تلفنهای IP همچنین تماسهای بینالمللی و بینشهری ارزانتری را ارائه میدهند، زیرا تماسهای تلفنی VoIP با نرخ محلی مقصد تماس محاسبه میشوند.
عملکرد: تلفنهای VoIP انعطافپذیری و قابلیت مقیاسپذیری بیشتری نسبت به دستگاههای سنتی دارند. اگر سازمان به مکانی جدید منتقل میشود، نیازی به تهیه خطوط تلفن جدید ندارد که در یک سیستم تلفن سنتی لازم است. افزودن تلفنهای جدید به سیستم VoIP فقط توسط پهنای باند موجود در شبکه سازمان محدود است. تلفنهای نرمافزاری همچنین انعطافپذیری بیشتری را ارائه میدهند، زیرا مشتریان به مکانهای فیزیکی محدود نیستند مانند تلفنهای سختافزاری.
یکپارچگی: تلفنهای VoIP همچنین قابلیت یکپارچگی با سایر برنامههای کسب و کار را دارند. به عنوان مثال، سازمانها میتوانند نرمافزار CRM خود را با تلفنهای VoIP یکپارچه کنند تا سوابق تماس و آنالیزها را برای مشتریان و فرصتهای فروش مختلف مشاهده کنند یا تماسهای تلفنی را مستقیماً از برنامههای CRM برقرار کنند.
معایب تلفنهای VoIP
با این حال، تلفنهای VoIP چندین معایب دارند:
محدودیتهای عملکردی: تلفنهای VoIP نیاز به اتصال اینترنت پایدار دارند و در معرض محدودیتهای پهنای باند قرار دارند. با عدم کافی بودن پهنای باند، تماسهای تلفنی ممکن است با تاخیر مواجه شوند که منجر به تأخیرها و قطع تماسها میشود. علاوه بر این، اگر سازمانی قطع برق یا اینترنت داشته باشد، کاربران نمیتوانند از تلفنهای VoIP خود تماس بگیرند.
تماسهای اضطراری: برقراری تماسهای اضطراری با تلفنهای VoIP ممکن است دشوار باشد زیرا آدرسهای IP مکان دقیق تماسگیرندگان را ارائه نمیدهند که باعث میشود عملیات مسیردهی تماسهای تلفنی VoIP به مرکز تماس اضطراری مناسب برای اپراتورهای 911 دشوار شود. با این حال، ارائهدهندگان VoIP مطابقت با مشخصات Enhanced 911 (E911) را مطابق ضوابط کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) به عهده دارند و ممکن است از ارائهدهندگان شخص ثالث برای برآورده کردن این نیاز استفاده کنند.